#สงสารวัฏน่ากลัวมากๆๆๆๆๆ
#กัปป์หนึ่ง จักวาลหล่มสลาย
๑๐ เวปุลลปัพพตสูตร
[๔๕๖] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ ภูเขาคิชฌกูฏ
เขตพระนครราชคฤห์
ณ ที่นั้นแล พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายว่า
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเหล่านั้นทูลรับ
พระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ดังนี้ ฯ
[๔๕๗] พระผู้มีพระภาคได้ตรัสดังนี้ว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย
สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้น เบื้องปลายไม่ได้
เมื่อเหล่าสัตว์ผู้มีอวิชชาเป็นที่กางกั้น
มีตัณหาเป็นเครื่องประกอบไว้ ท่องเที่ยวไปมาอยู่
ที่สุดเบื้องต้นย่อมไม่ปรากฏ
ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรื่องเคยมีมาแล้ว
--
#เวปุลลบรรพตนี้ได้ ชื่อว่า
#ปาจีนวังสะ สมัยนั้นแล หมู่มนุษย์ได้ชื่อว่า
ติวรา หมู่มนุษย์ชื่อติวรา มีอายุประมาณสี่หมื่นปี
หมู่มนุษย์ชื่อติวราขึ้นปาจีนวังสบรรพตเป็นเวลา ๔ วัน
ลงก็เป็นเวลา ๔ วัน
สมัยพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
พระนามว่า กกุสันธ เสด็จอุบัติขึ้นในโลก
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่ากกุสันธ
มีพระสาวกคู่หนึ่ง เป็นคู่เลิศ เป็นคู่เจริญ
ชื่อว่าวิธูระ และสัญชีวะ
ดูกรภิกษุทั้งหลายพวกเธอจงดูเถิด
3
ชื่อแห่งภูเขานี้นั้นแล อันตรธานไปแล้ว
มนุษย์เหล่านั้นกระทำกาละไปแล้ว
และพระผู้มีพระภาคพระองค์นั้นก็ปรินิพพานแล้ว
สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงอย่างนี้ ไม่ยั่งยืนอย่างนี้
ไม่น่าชื่นใจอย่างนี้
-
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็เหตุเพียงเท่านี้
พอทีเดียวเพื่อจะเบื่อหน่ายในสังขารทั้งปวง
พอเพื่อจะคลายกำหนัดพอเพื่อจะหลุดพ้น
ดังนี้ ฯ
-
[๔๕๘] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรื่องเคยมีมาแล้ว
ภูเขาเวปุลละนี้มีชื่อว่า
#วงกฏ สมัยนั้นแล หมู่มนุษย์มีชื่อว่า
โรหิตัสสะ มีอายุประมาณสามหมื่นปี
มนุษย์ชื่อว่าโรหิตัสสะขึ้นวงกฏบรรพต
เป็นเวลา ๓ วัน ลงก็เป็นเวลา ๓ วันสมัยนั้น
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทรง
พระนามว่าโกนาคมนะเสด็จอุบัติขึ้นในโลก
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่า
โกนาคมนะ มีพระสาวกคู่หนึ่ง เป็นคู่เลิศ เป็นคู่เจริญ
ชื่อว่าภิยโยสและอุตตระ ดูกรภิกษุทั้งหลาย
พวกเธอจงดูเถิด ชื่อแห่งภูเขานี้นั้นแลอันตรธานไปแล้ว
มนุษย์เหล่านั้นทำกาละไปแล้ว
และพระผู้มีพระภาคพระองค์นั้นก็ปรินิพพานแล้ว
สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงอย่างนี้ ฯลฯ
พอเพื่อจะหลุดพ้น ดังนี้ ฯ
-
[๔๕๙] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรื่องเคยมีมาแล้ว
เวปุลลบรรพตนี้มีชื่อว่า
#สุปัสสะ สมัยนั้นแล หมู่มนุษย์มีชื่อว่าสุปปิยา
หมู่มนุษย์ชื่อสุปปิยามีอายุประมาณสองหมื่นปี
หมู่มนุษย์ที่ชื่อว่า สุปปิยาขึ้นสุปัสสบรรพต เป็นเวลา ๒ วัน
ลงก็เป็นเวลา ๒ วัน สมัยนั้น
พระผู้มีพระภาค อรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
พระนามว่ากัสสป เสด็จอุบัติขึ้นในโลก
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมา
สัมพุทธเจ้า พระนามว่ากัสสป ได้มีพระสาวกคู่หนึ่ง
เป็นคู่เลิศ เป็นคู่เจริญ ชื่อว่าติสสและ ภารทวาชะ
ดูกรภิกษุทั้งหลาย พวกเธอจงดูเถิด
-
ชื่อแห่งภูเขานี้นั้นแลอันตรธานไปแล้ว
มนุษย์เหล่านั้นกระทำกาละไปแล้ว
และพระผู้มีพระภาคพระองค์นั้นก็ปรินิพพานแล้ว
สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงอย่างนี้ ฯลฯ
พอเพื่อจะหลุดพ้น ดังนี้ ฯ
-
[๔๖๐] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็บัดนี้แล
ภูเขาเวปุลละนี้มีชื่อ
#เวปุลละ ทีเดียว ก็บัดนี้
หมู่มนุษย์เหล่านี้มีชื่อว่ามาคธ
หมู่มนุษย์ที่ชื่อมาคธมีอายุน้อย นิดหน่อย
ผู้ใดมีชีวิตอยู่นาน ผู้นั้นมีอายุเพียงร้อยปี น้อยกว่าก็มี
เกินกว่าก็มี หมู่มนุษย์ชื่อมาคธขึ้นเวปุลลบรรพตเพียงครู่เดียว
ลงก็เพียงครู่เดียว และบัดนี้
พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นี้
เสด็จอุบัติขึ้นแล้วในโลก
ก็เราแลมีสาวกคู่หนึ่ง เป็นคู่เลิศ เป็นคู่เจริญ
ชื่อสารีบุตรและโมคคัลลานะ
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ชื่อแห่งบรรพตนี้จักอันตรธาน
หมู่มนุษย์เหล่านี้จักทำกาละ
และเราก็จักปรินิพพาน
-
ดูกรภิกษุทั้งหลาย สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงอย่างนี้
ไม่ยั่งยืนอย่างนี้ไม่น่าชื่นใจอย่างนี้
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็เหตุเพียงเท่านี้
พอทีเดียวเพื่อจะเบื่อหน่ายในสังขารทั้งปวง
พอเพื่อจะคลายกำหนัด พอเพื่อจะหลุดพ้น ดังนี้ ฯ
-
[๔๖๑] พระผู้มีพระภาค ผู้สุคตศาสดา
ครั้นได้ตรัสไวยากรณภาษิตนี้จบลงแล้ว จึง
ตรัสพระคาถาประพันธ์ต่อไปว่า
ปาจีนวังสบรรพตของหมู่มนุษย์ชื่อติวระ
วงกฏบรรพตของหมู่มนุษย์ชื่อโรหิตัสสะ
สุปัสสบรรพตของหมู่มนุษย์ชื่อสุปปิยา
และเวปุลลบรรพตของหมู่มนุษย์ชื่อมาคธะ
สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ
มีอันเกิดขึ้นแล
เสื่อมไปเป็นธรรมดา
ครั้นเกิดขึ้นแล้วย่อมดับไป
ความที่สังขารเหล่านั้น
สงบระงับไปเป็นสุข ดังนี้ ฯ
จบสูตรที่ ๑๐
__________
#กัปป์หนึ่ง
1.สมัยพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
พระนามว่า กกุสันธ หมู่มนุษย์ชื่อติวรา #มีอายุประมาณสี่หมื่นปี
2.พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทรง
พระนามว่าโกนาคมนะ หมู่มนุษย์ ชื่อว่า โรหิตัสสะ
#มีอายุประมาณสามหมื่นปี
3.พระผู้มีพระภาค อรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า พระนามว่ากัสสป
หมู่มนุษย์ชื่อสุปปิยา #มีอายุประมาณสองหมื่นปี
4. ตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า หมู่มนุษย์ที่ชื่อมาคธ
มีอายุน้อย นิดหน่อย ผู้นั้นมีอายุเพียงร้อยปี น้อยกว่าก็มี
เกินกว่าก็มี
___________
พระไตรปิฎก ไทย (ฉบับหลวง) เล่มที่ ๑๖
สุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย นิทานวรรค
หน้าที่ ๑๘๙ ข้อที่ ๔๕๕ - ๔๕๖
http://etipitaka.com/read/thai/16/190/?keywords=%E0%B8%AD%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%B8%20%E0%B8%AA%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%99%E0%B8%9B%E0%B8%B5
https://www.youtube.com/watch?v=A26dHpWOmcw&feature=youtu.be
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น