พระอาจารย์คึกฤทธิ์-สนทนาธรรมเช้าวันเสาร์_หลังฉัน_2015-05-09

***กำเนิดโลกมนุษย์***
*******************
[๕๖] ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ มีสมัยบางครั้งบางคราว
โดยล่วง ระยะกาลยืดยาว ช้านานที่โลกนี้จะพินาศ
เมื่อโลกกำลังพินาศอยู่ โดยมากเหล่า
สัตว์ย่อมเกิดในชั้นอาภัสสร พรหม สัตว์เหล่านั้นได้สำเร็จทางใจ มีปีติเป็นอาหาร
มีรัศมีซ่านออกจากกายตนเอง
สัญจรไปได้ในอากาศ อยู่ในวิมานอันงาม สถิต อยู่ในภพนั้นสิ้นกาลยืดยาวช้านาน
_______
ดูกรวาเสฏฐะ และภารทวาชะ มีสมัยบางครั้ง บางคราว โดยระยะกาลยืดยาวช้านาน
ที่โลกนี้จะกลับเจริญ เมื่อโลกกำลังเจริญ อยู่โดยมาก
เหล่าสัตว์พากันจฺติจากชั้นอาภัสสรพรหมลงมาเป็นอย่างนี้
และ สัตว์นั้น ได้สำเร็จทางใจ มีปีติเป็นอาหาร
มีรัศมีซ่านออกจากกายตนเอง
สัญจรไปได้ในอากาศ อยู่ในวิมานอันงาม สถิตอยู่ในภพนั้นสิ้นกาลยืดยาวช้านาน
ก็แหละ สมัยนั้นจักรวาลทั้งสิ้นนี้ แลเป็นน้ำทั้งนั้น
มืดมนแลไม่เห็นอะไร
ดวงจันทร์และ ดวงอาทิตย์ก็ยังไม่ปรากฎ
ดวงดาวนักษัตร ทั้งหลายก็ยังไม่ปรากฎ
กลางวันกลาง คืนก็ยังไม่ปรากฎ
เดือนหนึ่งและกึ่งเดือนก็ยังไม่ปรากฎ
ฤดูและปีก็ยังไม่ปรากฎ
เพศชายและเพศหญิงก็ยังไม่ปรากฎ
สัตว์ทั้งหลาย ถึงซึ่งอันนับเพียงว่า สัตว์เท่า นั้น
_________
ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ ครั้นต่อมา โดยล่วงระยะกาลยืดยาวช้านาน
เกิด ง้วนดินลอยอยู่บนน้ำทั่วไป
ได้ปรากฎแก่สัตว์เหล่านั้นเหมือนนมสดที่บุคคลเคี่ยว
ให้งวด แล้ว ตั้งไว้ให้เย็นจับเป็นฝาอยู่ข้างบน
ฉะนั้นง้วนดินนั้นถึงพร้อมด้วยสี กลิ่น รส มีสีคล้ายเนยใส หรือเนยข้นอย่างดี
ฉะนั้น มีรสอร่อยดุจรวงผึ้งเล็กอันหาโทษมิได้ ฉะนั้น ฯ
______
ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ ต่อมามีสัตว์ผู้หนึ่งเป็นคนโลนพูดว่า
ท่าน ผู้เจริญทั้งหลาย นี่จักเป็นอะไร
แล้วเอานิ้วช้อนง้วนดินขึ้นลองลิ้มดู
เมื่อเขาเอา นิ้วช้อนง้วนดินขึ้นลองลิ้มดูอยู่
ง้วนดินได้ซาบซ่านไปแล้ว เขาจึงเกิดความอยาก ขึ้น
______
ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ
แม้สัตว์ พวกอื่นก็พากันกระทำตามอย่างสัตว์นั้น
เอานิ้วช้อนง้วนดินขึ้นลองลิ้มดู
เมื่อสัตว์เหล่านั้นพากัน เอานิ้วช้อนง้วนดินขึ้นลองลิ้มดูอยู่
ง้วนดินได้ซาบซ่านไปแล้ว
สัตว์เหล่านั้นจึงเกิดความอยากขึ้น
ต่อมาสัตว์ เหล่านั้นพยายามเพื่อจะปั้นง้วนดินให้เป็นคำๆ ด้วยมือแล้วบริโภค
_______
ดูกรเสฏฐะและ ภารทวาชะ ในคราวที่พวกสัตว์พยายามเพื่อจะปั้นง้วนดินให้เป็นคำๆ
ด้วยมือแล้วบริโภคอยู่ นั้น
เมื่อรัศมีกายของสัตว์เหล่านั้นก็หายไปแล้ว
ดวงจันทร์และดวง อาทิตย์ก็ปรากฏ
เมื่อดวงจันทร์และ ดวงอาทิตย์ปรากฏแล้ว
ดวงดาวนักษัตรทั้งหลาย ก็ปรากฏ
เมื่อดวงดาวนักษัตรปรากฏ แล้ว
กลางคืนและกลางวันก็ปรากฏ เมื่อ
กลางคืนและกลางวันปรากฏแล้ว
เดือนหนึ่งและกึ่งเดือนก็ปรากฏ เมื่อเดือนหนึ่ง และกึ่งเดือนปรากฏอยู่
ฤดูและปีก็ปรากฏ
______
ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ ด้วย เหตุเพียงเท่านี้แล โลกนี้จึงกลับเจริญขึ้นมาอีก ฯ
_______
[๕๗] ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ ครั้นต่อมาสัตว์เหล่านั้นพากันบริ โภคง้วนดิน
รับประทานง้วนดิน
มีง้วนดินเป็นอาหาร
ดำรงอยู่ได้สิ้นกาลช้านาน ด้วยเหตุที่สัตว์เหล่า นั้น
มัวเพลินบริโภคง้วนดินอยู่
รับประทานง้วนดิน
มีง้วนดิน เป็นอาหาร
ดำรงอยู่ได้สิ้นกาลช้า นาน สัตว์เหล่านั้นจึงมีร่างกายแข็งกล้าขึ้นทุกที
ทั้ง ผิวพรรณก็ปรากฏว่าแตกต่างกันไป สัตว์ บางพวกมีผิวพรรณงาม
สัตว์บางพวกมี ผิวพรรณไม่งาม
ในสัตว์ทั้งสองพวกนั้น สัตว์พวกที่มี ผิวพรรณงามนั้นพากันดูหมิ่น
สัตว์พวกที่มีผิวพรรณไม่งามว่า พวกเรามีผิวพรรณดีกว่าพวกท่าน
พวกท่านมีผิวพรรณเลวกว่าพวกเรา ดังนี้
เมื่อสัตว์ทั้งสองพวกนั้นเกิดมีการไว้ตัวดูหมิ่นกัน ขึ้น
เพราะทะนงตัวปรารภผิวพรรณเป็นปัจจัย
ง้วนดินก็หายไป
เมื่อง้วนดินหายไป แล้ว
สัตว์เหล่านั้นจึงพากันจับกลุ่ม
ครั้นแล้ว ต่างก็บ่นถึงกันว่า รสดีจริง รส ดีจริง ดังนี้ ถึงทุกวันนี้ ก็เหมือนกัน
คนเป็นอันมากได้ของที่มีรสดีอย่างใดอย่าง หนึ่ง มักพูดกันอย่างนี้ว่า
รสอร่อยแท้ๆ
รสอร่อยแท้ๆ ดังนี้
พวกพราหมณ์ ระลึกได้ถึงอักขระ ที่รู้กันว่าเป็นของดี เป็นของโบราณนั้นเท่านั้น
แต่ไม่รู้ชัดถึง เนื้อความแห่งอักขระนั้นเลย ฯ
________
[๕๘] ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ ครั้นต่อมา
เมื่อง้วนดินของสัตว์ เหล่านั้นหายไปแล้ว
ก็เกิดมีกระบิดินขึ้น
กระบิดินนั้นปรากฏลักษณะคล้ายเห็ด
กระบิดินนั้นถึงพร้อมด้วยสี กลิ่น รส มีสีเหมือนเนยใส หรือเนยข้นอย่างดีฉะนั้น
ได้มีรสอร่อยดุจรวงผึ้งเล็กอันหาโทษมิได้ฉะนั้น
______
ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ ครั้งนั้น
สัตว์เหล่านั้นพยายามจะบริโภคกระบิดิน
สัตว์เหล่านั้น บริโภคกระบิดินอยู่
รับประทานกระบิดิน มีกระบิดินเป็นอาหาร ดำรงอยู่ได้สิ้นกาลนาน
_____
ดูกร วาเสฏฐะและภารทวาชะ โดยประการที่สัตว์เหล่านั้นบริโภคกระบิดินอยู่
รับประทานกระบิดิน
มีกระบิดินเป็นอาหาร
ดำรงอยู่ได้สิ้นกาลช้านาน
สัตว์เหล่านั้นจึงมีร่างกายแข็งกล้า ขึ้นทุกที
ทั้งผิวพรรณก็ปรากฏว่าแตกต่างกันไป
สัตว์บางพวกมีผิวพรรณงาม สัตว์ บางพวกมีผิวพรรณไม่งาม
ในสัตว์ทั้งสองจำพวกนั้น สัตว์พวกที่มีผิวพรรณงาม พากันดูหมิ่นสัตว์พวกที่มีผิวพรรณไม่งามว่า
พวกเรามีผิวพรรณดีกว่าพวกท่าน พวกท่านมีผิวพรรณเลวกว่าพวกเรา ดังนี้
เมื่อสัตว์ทั้งสอง พวกนั้น เกิดมีการไว้ตัวดู
หมิ่นกันขึ้น
เพราะทะนงตัวปรารภผิวพรรณเป็นปัจจัย
กระบิดินก็ หายไป
เมื่อกระบิ ดินหายไปแล้ว
________
ก็เกิดมีเครือดินขึ้น
เครือดินนั้นปรากฏคล้ายผลมะพร้าว ทีเดียว
เครือดินนั้น ถึงพร้อมด้วยสี รส กลิ่น มีสีคล้ายเนยใส หรือเนยข้นอย่างดี ฉะนั้น
ได้มีรสอร่อยดุจรวงผึ้งเล็กอันหาโทษมิได้ฉะนั้น ฯ
_________
ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ ครั้งนั้น สัตว์เหล่านั้นพยายามจะบริโภค
เครือดิน สัตว์เหล่านั้นบริโภคเครือดินอยู่
รับประทานเครือดิน
มีเครือดินเป็น อาหาร
ดำรงมาได้สิ้นกาล ช้านาน
โดยประการที่สัตว์เหล่านั้นบริโภคเครือดินอยู่
รับประทานเครือดิน
มีเครือดินนั้นเป็นอาหาร
ดำรงมาได้สิ้นกาลช้านาน สัตว์เหล่านั้นจึงมีร่างกายแข็งกล้าขึ้นทุกที
ทั้งผิวพรรณก็ปรากฏว่าแตก ต่างกันไป
สัตว์บางพวกมีผิวพรรณงาม สัตว์บางพวกมีผิวพรรณไม่งาม
ในสัตว์ทั้งสองพวกนั้น สัตว์พวกที่มีผิวพรรณงาม
พากันดูหมิ่นพวกที่มีผิวพรรณไม่งามว่า
พวกเรามี ผิวพรรณดีกว่าพวกท่าน พวกท่านมีผิวพรรณเลวกว่าพวกเรา ดังนี้
เมื่อสัตว์ทั้งสอง พวกนั้นเกิดมีการไว้ตัวดูหมิ่นกัน
เพราะทะนงตัวปรารภผิวพรรณเป็นปัจจัย
เครือดิน ก็หายไป
เมื่อเครือดินหายไปแล้ว สัตว์เหล่า นั้น
ก็พากันจับกลุ่ม
ครั้นแล้วต่างก็ บ่นถึงกันว่า เครือดินได้เคยมีแก่พวกเราหนอ เดี๋ยวนี้
เครือดินของพวกเราได้สูญหายเสียแล้วหนอ ดังนี้
______
ถึงทุกวันนี้ก็เหมือนกัน
คนเป็นอันมาก
พอถูกความระทมทุกข์อย่างใดอย่างหนึ่งมากระทบ
ก็มักบ่นกันอย่างนี้ว่า
สิ่งของของเราทั้งหลาย
ได้เคยมีแล้วหนอ แต่เดี๋ยวนี้
สิ่งของของเราทั้งหลายได้มาสูญหายเสียแล้วหนอ ดังนี้
_______
พวก พราหมณ์ระลึกได้ถึงอักขระที่รู้กันว่าเป็นของดีเป็นของโบราณนั้นเท่านั้น
แต่ไม่รู้ชัดถึงเนื้อความ แห่งอักขระนั้นเลย ฯ
________
[๕๙] ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ ครั้นต่อมา
เมื่อเครือดินของสัตว์ เหล่านั้นหายไป แล้ว
__________
ก็เกิดมีข้าวสาลี
ขึ้นเองในที่ที่ไม่ต้องไถ
เป็นข้าวไม่มีรำ
ไม่มี แกลบ
ขาวสะอาด
กลิ่นหอม
มีเมล็ดเป็นข้าวสาร
ตอนเย็นสัตว์เหล่านั้นนำเอา ข้าวสาลีชนิดใดมาเพื่อบริโภคในเวลาเย็น
ตอนเช้าข้าวสาลีชนิดนั้นที่มีเมล็ดสุกก็ งอกขึ้นแทนที่
ตอนเช้าเขาพากันไปนำเอาข้าวสาลีใดมา เพื่อบริโภคในเวลาเช้า
ตอนเย็นข้าวสาลีชนิดนั้นที่มีเมล็ดสุกแล้วก็งอกขึ้นแทนที่
ไม่ปรากฏว่าบก พร่อง ไปเลย
_______
ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ ครั้งนั้น
พวกสัตว์บริโภคข้าวสาลี
ที่เกิด ขึ้นเอง ในที่ที่ไม่ต้องไถ
พากันรับประทานข้าวสาลีนั้น
มีข้าวสาลีนั้นเป็นอาหาร
ดำรงมาได้สิ้นกาล ช้านาน
ก็โดยประการที่สัตว์เหล่านั้นบริโภคข้าวสาลีอันเกิดขึ้นเองอยู่
รับประทานข้าวสาลีนั้น มีข้าวสาลีนั้นเป็นอาหาร
ดำรงมาได้สิ้นการช้านาน สัตว์เหล่านั้นจึงมีร่างกายแข็งกล้าขึ้นทุกที
ทั้งผิวพรรณก็ปรากฏว่าแตกต่าง กันออกไป
_______
สตรีก็มีเพศหญิงปรากฏ
และบุรุษก็มีเพศชายปรากฏ
นัยว่า สตรีก็ เพ่งดูบุรุษอยู่เสมอ
และบุรุษก็เพ่งดูสตรีอยู่เสมอ
เมื่อคนทั้งสองเพศ ต่างก็เพ่ง ดูกันอยู่เสมอ
ก็เกิดความกำหนัดขึ้น
เกิดความเร่าร้อนขึ้นในกาย
เพราะความเร่าร้อนเป็นปัจจัย
เขาทั้งสองจึงเสพเมถุนธรรมกัน ฯ
__________
ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ ก็โดยสมัยนั้นแล
สัตว์พวกใดเห็นพวก อื่นเสพเมถุน ธรรมกันอยู่
ย่อมโปรยฝุ่นใส่บ้าง
โปรยเถ้าใส่บ้าง
โยนมูลโคใส่บ้าง
พร้อมกับพูดว่า คนชาติชั่ว จงฉิบหาย คนชาติชั่ว จงฉิบหาย ดังนี้
แล้วพูดต่อไปว่า
ก็ทำไมขึ้นชื่อว่าสัตว์
จึงทำแก่สัตว์เช่นนี้เล่า
ข้อที่ว่ามานั้น จึงได้ เป็นธรรมเนียมมาจนถึงทุกวันนี้ ในชนบทบางแห่ง
คนทั้งหลาย โปรยฝุ่นใส่ บ้าง
โปรยเถ้าใส่บ้าง
โยนมูลโคใส่บ้าง
ในเมื่อเขาจะนำสัตว์ที่ประพฤติ ชั่วร้าย
ไปสู่ตะแลงแกง
พวกพราหมณ์มาระลึกถึงอักขระที่รู้กันว่าเป็นของดี อันเป็นของ โบราณนั้น เท่านั้น
แต่พวกเขาไม่รู้ชัดถึงเนื้อความแห่งอักขระนั้นเลย ฯ
__________
[๖๐] ดูกรวาเสฏฐะและภารวาชะ ก็สมัยนั้น
การโปรยฝุ่น
ใส่กันเป็นต้น นั้นแล
สมมติกันว่าไม่เป็นธรรม มาในบัดนี้
สมมติกันว่าเป็นธรรมขึ้น ก็สมัยนั้น สัตว์พวกใด
เสพ เมถุนกัน
สัตว์พวกนั้นเข้าบ้านหรือนิคมไม่ได้ สิ้นสองเดือนบ้าง สามเดือนบ้าง
__________
ดูกรวาเสฏฐะ และภารทวาชะ เมื่อใดแล สัตว์ทั้งหลายพา
กันเสพอสัทธรรมนั่นอยู่เสมอ
เมื่อนั้น จึงพยายาม สร้างเรือนกันขึ้น
เพื่อเป็นที่ กำบังอสัทธรรมนั้น
ครั้งนั้น สัตว์ผู้หนึ่ง เกิดความเกียจคร้านขึ้น จึงได้ มีความ เห็นอย่างนี้ว่า
ดูกรท่านผู้เจริญ เราช่างลำบากเสียนี่กระไร ที่ต้องไปเก็บข้าวสาลี
มา ทั้งใน เวลาเย็นสำหรับอาหารเย็น
ทั้งในเวลาเช้าสำหรับอาหารเช้า อย่ากระ นั้นเลย เราควรไปเก็บเอาข้าว
สาลีมาไว้เพื่อบริโภคทั้งเย็นทั้งเช้าเสียคราวเดียวเถิด
_______
ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ ต่อแต่นั้นมา สัตว์ผู้นั้นก็ไป
เก็บเอาข้าวสาลีมาไว้
เพื่อบริโภคทั้งเย็นทั้งเช้าเสียคราวเดียวกัน ฉะนี้แล
_______
ดูกร วาเสฏฐะและภารทวาชะ ครั้งนั้น สัตว์ผู้หนึ่งเข้าไปหาสัตว์ผู้นั้นแล้วชวนว่า
ดูกรสัตว์ผู้เจริญ มาเถิด เรา จักไปเก็บข้าวสาลีกัน
สัตว์ผู้นั้นตอบว่า ดูกรสัตว์ผู้เจริญ ฉันไปเก็บเอาข้าวสาลี
มาไว้เพื่อบริโภคพอทั้งเย็นทั้งเช้าเสียคราวเดียวแล้ว
ต่อมา สัตว์ผู้นั้นถือตามแบบ อย่างของสัตว์ ผู้นั้น
จึงไปเก็บเอาข้าวสาลีมาไว้คราวเดียวเพื่อสองวัน
แล้วพูดว่า ได้ยินว่า แม้อย่างนี้ก็ดีเหมือน กันท่านผู้เจริญ
_________
ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ ต่อ มาสัตว์อีกผู้หนึ่ง เข้าไปหาสัตว์ผู้นั้น แล้วชวน ว่า
ดูกรสัตว์ผู้เจริญ มาเถิด เรา จักไปเก็บข้าวสาลีกัน
สัตว์ผู้นั้นตอบว่า ดูกรสัตว์ผู้เจริญ ฉันไปเก็บเอาข้าวสาลี
มาไว้เพื่อบริโภคพอทั้งเย็นทั้งเช้าเสียคราวเดียวแล้ว ฯ
_______
ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ ครั้งนั้นแล สัตว์ผู้นั้นถือตามแบบอย่างของ สัตว์นั้น
จึงไปเก็บเอาข้าวสาลีมาไว้คราวเดียว เพื่อสี่วัน
_______
แล้วพูดว่า แม้อย่างนี้ ก็ดีเหมือนกัน ท่านผู้เจริญ
ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ ต่อมาสัตว์อีกผู้หนึ่งเข้าไปหาสัตว์ผู้นั้น แล้วชวนว่า
ดูกรสัตว์ผู้ เจริญ มาเถิด เราจักไปเก็บข้าวสาลี กัน
สัตว์ผู้นั้นตอบว่า ดูกรสัตว์ผู้เจริญ ข้าพเจ้าได้ไปเก็บ ข้าวสาลีมาไว้คราวเดียว
เพื่อสี่วันแล้ว ครั้งนั้นแล
สัตว์ผู้นั้น ถือตามแบบอย่างของสัตว์นั้น จึงไปเก็บ ข้าวสาลีมาไว้คราวเดียว เพื่อแปดวัน
________
แล้วพูดว่า แม้อย่างนี้ก็ดีเหมือนกันท่านผู้เจริญ เมื่อใด
สัตว์ทั้งหลายเหล่านั้นพยายามเก็บข้าวสาลีสะสมไว้เพื่อบริโภคกัน ขึ้น เมื่อนั้นแล
ข้าวสาลีนั้นจึงกลายเป็นข้าวมีรำ
ห่อเมล็ดบ้าง
มีแกลบหุ้มเมล็ด บ้าง
ต้นที่ถูกเกี่ยวแล้วก็ไม่กลับ
งอกแทน
ปรากฏว่าขาดเป็นตอนๆ (ตั้งแต่นั้นมา) จึงได้มีข้าวสาลีเป็นกลุ่มๆ ฯ
________
[๖๑] ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ ในครั้งนั้น สัตว์เหล่านั้นพากันมาจับกลุ่ม ครั้น
แล้วต่างก็มาปรับทุกข์กันว่า ดูกรท่านผู้เจริญ เดี๋ยวนี้ เกิดมีธรรม
ทั้งหลายอันเลวทรามปรากฏขึ้น
ในสัตว์ทั้งหลายแล้ว ด้วยว่า เมื่อก่อนพวกเราได้
เป็นผู้สำเร็จทางใจ
มีปีติเป็นอาหาร
มีรัศมี ซ่านออกจากกายตนเอง
สัญจรไปได้ในอากาศ อยู่ในวิมานอันงาม
สถิตอยู่ในวิมานนั้นสิ้นกาล ยืดยาวช้านาน บาง
ครั้งบางคราวโดยระยะยืดยาวช้านาน
เกิดง้วนดินลอยขึ้นบนน้ำ ทั่วไปแก่เรา ทุกคน
ง้วนดินนั้นถึงพร้อมด้วยสี กลิ่น รส
พวกเราทุกคนพยายามปั้นง้วนดินกระทำให้เป็น คำๆ
ด้วยมือทั้งสองเพื่อจะบริโภค
เมื่อพวกเราทุกคน พยายามปั้นง้วนดินกระ ทำให้เป็นคำๆ ด้วยมือทั้งสองเพื่อจะบริโภคอยู่
รัศมีกายก็หายไป เมื่อรัศมีกาย หายไปแล้ว
ดวงจันทร์ดวงอาทิตย์ ก็ปรากฏขึ้น
เมื่อดวงจันทร์ดวงอาทิตย์ปรากฏขึ้น แล้ว
ดาวนักษัตรทั้งหลายก็ปรากฏขึ้น
เมื่อดวงดาวนักษัตรทั้งหลายปรากฏขึ้นแล้ว
กลางคืนและกลางวันก็ปรากฏขึ้น
เมื่อกลางคืนและกลางวัน ปรากฎขึ้นแล้ว
เดือน หนึ่งและกึ่งเดือนก็ปรากฏขึ้น เมื่อเดือนหนึ่งและกึ่งเดือนปรากฏขึ้นแล้ว
ฤดูและ ปีก็ปรากฏ
พวกเราทุกคนบริโภคง้วนดินอยู่
รับประทานง้วนดิน
มีง้วนดินเป็น อาหารดำรงชีพอยู่
ได้สิ้นกาลช้านาน เพราะมีธรรมทั้งหลายที่เป็นอกุศลชั่วช้าปรากฏ
ขึ้นแก่พวกเรา ง้วนดินจึงหายไป
______
เมื่อง้วนดินหายไปแล้ว จึงมีกระบิดินปรากฏขึ้น
ระบิดินนั้นถึงพร้อมด้วยสี กลิ่น รส พวกเราทุกคนบริโภคระบิดิน
เมื่อพวกเราทุกคนบริโภคระบิดินนั้นอยู่
รับประทานระบิดิน
มีระบิดินเป็นอาหาร
ดำรงอยู่ได้สิ้นกาลช้านาน เพราะมีธรรมทั้งหลายที่เป็นอกุศลชั่วช้าปรากฏ
ขึ้นแก่พวกเรา ระบิดินจึงหายไป
_______
เมื่อระบิดินหายไปแล้ว จึงมีเครือดินปรากฏขึ้น
เครือดิน นั้น ถึงพร้อมด้วยสี กลิ่น รส พวกเราทุกคนพยายามบริโภคเครือดิน
เมื่อพวกเรา ทุกคนบริโภค เครือดินนั้นอยู่ รับประทานเครือดิน
มีเครือดินเป็นอาหาร
ดำรงอยู่ ได้สิ้นกาลช้านาน เพราะมี ธรรมทั้งหลายที่เป็นอกุศลชั่วช้าปรากฏขึ้นแก่พวกเรา
เครือดินจึงหายไป
_______
เมื่อเครือดินหายไปแล้ว จึงมีข้าวสาลีปรากฏ
ขึ้นเองในที่ไม่ต้องไถ เป็นข้าวที่ไม่มีรำ ไม่มี แกลบ
ขาวสะอาด กลิ่นหอม มีเมล็ดเป็นข้าว สาร
ตอนเย็นพวกเราทุกคนไปนำเอาข้าวสาลีชนิดใด มาเพื่อบริโภคในเวลาเย็น
ตอนเช้าข้าวสาลีชนิดนั้นที่มีเมล็ดสุกก็งอกขึ้นแทนที่ ตอนเช้าพวกเรา
ทุกคนไปนำเอาข้าวสาลีชนิดใดมาเพื่อบริโภคในเวลาเช้า ตอนเย็น
ข้าวสาลีชนิดนั้นที่มีเมล็ด สุกก็ งอกขึ้นแทนที่ ไม่ปรากฏว่าบกพร่องไปเลย
เมื่อพวกเราทุกคนบริโภคข้าวสาลี ซึ่งเกิดขึ้นเองในที่
ไม่ต้องไถอยู่ รับประทานข้าวสาลีนั้น มีข้าวสาลีนั้นเป็นอาหาร
ดำรงอยู่ได้สิ้นกาลช้านาน เพราะมี ธรรมทั้งหลายที่เป็นอกุศลชั่วช้าปรากฏ
__________
ขึ้นแก่ พวกเรา ข้าวสาลีนั้นจึงกลายเป็นข้าวมีรำหุ้มเมล็ดบ้าง
มีแกลบห่อเมล็ดไว้บ้าง
แม้ต้นที่เกี่ยวแล้วก็ไม่งอกขึ้นแทนที่
ปรากฏว่าขาดเป็นตอนๆ
จึงได้มี ข้าวสาลี เป็นกลุ่มๆ อย่ากระนั้นเลย
พวกเราควรมาแบ่งข้าวสาลีและปักปันเขตแดนกัน เสียเถิด
ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ ครั้นแล้ว สัตว์ทั้งหลายจึงแบ่งข้าวสาลี ปักปันเขตแดนกัน ฯ
________
[๖๒] ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ ครั้งนั้นแล สัตว์ผู้หนึ่งเป็นคน โลภ
สงวนส่วน ของตนไว้
ไปเก็บเอาส่วนอื่นที่เขาไม่ได้ให้มาบริโภค
สัตว์ทั้งหลายจึงช่วยกันจับสัตว์ผู้นั้น ครั้นแล้ว
ได้ตักเตือนอย่างนี้ว่า
แน่ะสัตว์ ผู้เจริญ ก็ท่านกระทำกรรมชั่วช้านัก ที่สงวนส่วนของ ตนไว้
ไปเก็บเอาส่วนอื่นที่ เขาไม่ได้ให้มาบริโภค
ท่านอย่าได้กระทำกรรมชั่วช้าเห็นปานนี้ อีกเลย
________
ดูกร วาเสฏฐะและภารทวาชะ สัตว์ผู้นั้นแล
รับคำของสัตว์เหล่านั้นแล้ว แม้ครั้ง ที่ ๒ ... แม้ครั้งที่ ๓
สัตว์นั้นสงวนส่วนของตนไว้ ไปเก็บเอาส่วนอื่นที่เขาไม่ได้ ให้มาบริโภค
สัตว์ เหล่านั้นจึงช่วยกันจับสัตว์ผู้นั้น ครั้นแล้ว ได้ตักเตือนว่า
แน่ะ สัตว์ผู้เจริญ ท่านทำกรรมอันชั่ว ช้านัก
ที่สงวนส่วนของตนไว้ ไปเอาส่วน ที่เขาไม่ได้ให้มาบริโภค
ท่านอย่าได้กระทำกรรมอัน ชั่วช้าเห็นปานนี้อีกเลย
สัตว์ พวกหนึ่งประหารด้วยฝ่ามือ
พวกหนึ่งประหารด้วยก้อนดินบ้าง
พวก หนึ่งประหาร ด้วยท่อนไม้
_______
ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ ก็นัยเพราะมีเหตุเช่นนั้นเป็นต้นมา
การ ถือเอาสิ่งของที่เจ้าของไม่ได้ให้จึงปรากฏ
______
การติเตียนจึงปรากฏ
การกล่าวเท็จ จึงปรากฏ
การถือ ท่อนไม้จึงปรากฏ
_______
ครั้งนั้นแล พวกสัตว์ที่เป็นผู้ใหญ่จึงประชุม กัน
ครั้นแล้ว ต่างก็ปรับทุกข์กันว่า พ่อเอ๋ย
- ก็การถือเอาสิ่งของที่เจ้าของไม่ได้ ให้จักปรากฏ
- การติเตียนจักปรากฏ
- การพูดเท็จจักปรากฏ
- การถือท่อนไม้จัก ปรากฏ
ในเพราะบาปธรรมเหล่าใด บาปธรรมเหล่านั้นเกิดปรากฏแล้วในสัตว์ ทั้งหลาย
อย่ากระนั้นเลย พวกเราจักสมมติสัตว์ผู้หนึ่งให้เป็นผู้ว่ากล่าวผู้ที่ควร
ว่ากล่าวได้โดยชอบ ให้เป็นผู้ติเตียนผู้ที่ควรติเตียนได้โดยชอบ
ให้เป็นผู้ขับไล่ ผู้ที่ควรขับไล่ได้โดยชอบ ส่วนพวก
เราจักแบ่งส่วนข้าวสาลีให้แก่ผู้นั้น ดังนี้
______
ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ ครั้นแล้ว สัตว์เหล่านั้น
พากันเข้าไปหาสัตว์ที่ สวยงามกว่า น่าดูน่าชมกว่า น่าเลื่อมใสกว่า
และน่าเกรงขามมากกว่า สัตว์ทุกคน แล้ว จึงแจ้งเรื่องนี้ว่า
ข้าแต่สัตว์ผู้เจริญ มาเถิดพ่อ ขอพ่อจงว่ากล่าวผู้ที่ควรว่ากล่าว
ได้โดยชอบ จงติเตียนผู้ที่ควรติเตียนได้โดยชอบ
จงขับไล่ผู้ที่ควรขับไล่ได้ โดยชอบเถิด ส่วน
พวกข้าพเจ้าจักแบ่งส่วนข้าวสาลีให้แก่พ่อ
_______
ดูกรวาเสฏฐะและ ภารทวาชะ สัตว์ผู้นั้นแลรับคำของ สัตว์เหล่านั้นแล้ว
จึงว่ากล่าวผู้ที่ควรว่ากล่าวได้ โดยชอบ ติเตียนผู้ที่ควรติเตียนได้โดยชอบ
ขับไล่ผู้ที่ควรขับไล่ได้โดยชอบ
ส่วนสัตว์เหล่านั้นก็แบ่งส่วนข้าวสาลีให้แก่สัตว์ที่เป็นหัวหน้านั้น ฯ
_______
[๖๓] ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ เพราะเหตุผู้ที่เป็นหัวหน้าอัน มหาชนสมมติ ดังนี้แล
อักขระว่า มหาชนสมมติ จึงอุบัติขึ้นเป็นอันดับแรก
________
เพราะเหตุผู้ที่เป็นหัวหน้า เป็นใหญ่ยิ่ง แห่งเขตทั้งหลาย ดังนี้แล
อักขระว่า กษัตริย์ กษัตริย์ จึงอุบัติขึ้นเป็นอันดับที่สอง
_______
เพราะ เหตุที่ผู้เป็นหัวหน้ายังชน เหล่าอื่นให้สุขใจได้โดยธรรม ดังนี้แล
อักขระว่า ราชา ราชา จึงอุบัติ ขึ้นเป็น อันดับที่สาม
_______
ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ ด้วยประการดังนี้แล
การบังเกิดขึ้น แห่งพวก กษัตริย์นั้น
มีขึ้นได้ เพราะอักขระที่รู้กันว่าเป็นของดี เป็นของโบราณ อย่างนี้แล
เรื่องของสัตว์ เหล่านั้น จะต่างกันหรือเหมือนกัน จะไม่ต่างกันหรือ
ไม่เหมือนกัน ก็ด้วยธรรมเท่านั้น ไม่ใช่นอกไปจากธรรม
_____
ดูกรวาเสฏฐะและ ภารทวาชะ ความจริง ธรรมเท่านั้นเป็นของประเสริฐสุด
ในประชุมชนทั้งในเวลา ที่เห็นอยู่ ทั้งในเวลาภายหน้า ฯ
_____
[๖๔] ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ ครั้งนั้นแล สัตว์บางจำพวกได้มี
ความคิดขึ้น อย่างนี้ว่า พ่อเอ๋ย
การถือเอาสิ่งของที่เจ้าของไม่ได้ให้จักปรากฏ
การ ติเตียนจักปรากฏ
การกล่าว เท็จจักปรากฏ
การถือท่อนไม้จักปรากฏ
การขับไล่ จักปรากฏ
ในเพราะบาปธรรมเหล่าใด บาปธรรม เหล่านั้นเกิดปรากฏแล้วในสัตว์ ทั้งหลาย
อย่ากระนั้นเลย พวกเราควรไปลอยอกุศลธรรมที่ชั่ว ช้ากันเถิด
_______
สัตว์ เหล่านั้นพากันลอยอกุศลธรรมที่ชั่วช้าแล้ว
ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ เพราะ เหตุที่สัตว์เหล่านั้นพากันลอยอกุศลธรรมที่ชั่วช้าอยู่ ดังนี้แล
อักขระว่า พวก พราหมณ์ๆ จึงอุบัติขึ้นเป็นอันดับแรก
พราหมณ์เหล่านั้นพากันสร้างกระท่อมซึ่ง มุงและบังด้วยใบไม้ใน ราวป่า
เพ่งอยู่ในกระท่อมซึ่งมุงและบังด้วยใบไม้ พวกเขา
ไม่มีการหุงต้ม
และไม่มีการตำข้าว เวลาเย็น เวลาเช้า
ก็พากันเที่ยวแสวงหา อาหารตามคามนิคมและราชธานี
เพื่อบริโภคในเวลาเย็น เวลาเช้า เขาเหล่านั้น ครั้นได้อาหารแล้ว
จึงพากันกลับไปเพ่งอยู่ในกระท่อมซึ่งมุงและบังด้วย ใบไม้ใน ราวป่าอีก
คนทั้งหลายเห็นพฤติการณ์ของพวกพราหมณ์นั้นแล้วพากันพูดอย่างนี้ว่า
พ่อเอ๋ย สัตว์พวกนี้แลพากันมาสร้างกระท่อมซึ่งมุงและบังด้วยใบไม้ในราวป่า
แล้วเพ่งอยู่ใน กระท่อมซึ่งมุงและบังด้วยใบไม้
ไม่มีการหุงต้ม ไม่มีการตำข้าว เวลาเย็นเวลาเช้า ก็พากันเที่ยว
แสวงหาอาหารตามคามนิคมและราชธานี เพื่อ บริโภคในเวลาเย็นเวลาเช้า
เขาเหล่านั้นครั้นได้ อาหารแล้วจึงพากันกลับไปเพ่งอยู่
ในกระท่อมซึ่งมุงและบังด้วยใบไม้ในราวป่าอีก ฯ
_____
ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ เพราะเหตุนั้นแล อักขระว่า พวกเจริญฌาน
พวกเจริญ ฌาน ดังนี้
จึงอุบัติขึ้นเป็นอันดับที่สอง บรรดาสัตว์เหล่านั้นแล
สัตว์บางพวกเมื่อไม่อาจสำเร็จ ฌานได้
ที่กระท่อมซึ่งมุงและบังด้วยใบไม้ในราวป่า
จึงเที่ยวไปยังคามและนิคมที่ใกล้เคียงแล้ว
ก็จัดทำพระคัมภีร์มาอยู่ คนทั้งหลายเห็น
พฤติการณ์ของพวกพราหมณ์นี้นั้นแล้ว จึงพูด อย่างนี้ว่า พ่อเอ๋ย ก็สัตว์เหล่านี้
ไม่อาจสำเร็จฌานได้ที่กระท่อมซึ่งมุงและบังด้วยใบไม้ในทวาชะ ราวป่า เที่ยวไปยังบ้าน
และนิคมที่ใกล้เคียง จัดทำพระคัมภีร์ไปอยู่
______
ดูกรวาเสฏฐะและภาร ทวาชะ บัดนี้พวกชนเหล่านี้ไม่เพ่งอยู่ บัดนี้
พวกชนเหล่านี้ไม่เพ่งอยู่ ดังนี้แล อักขระว่า
อชฺฌายิกา อชฺฌายิกา จึงอุบัติขึ้นเป็นอันดับที่สาม
______
ดูกรวาเสฏฐะและภารทวาชะ ก็สมัยนั้น การทรงจำ การสอน การบอกมนต์
ถูกสมมติว่าเลว มาในบัดนี้
สมมติว่าประเสริฐ ด้วยประการดังกล่าวมานี้แล
--
พระไตรปิฎก ไทย (ฉบับหลวง) เล่มที่ ๑๑
สุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค
หน้าที่ ๖๕ ข้อที่ ๕๕ - ๕๖
http://etipitaka.com/read/thai/11/65/?keywords=ง้วนดิน
https://www.youtube.com/watch?v=IMKusky0zyM