มุสาวาทพึงละได้ เพราะอาศัยวาจาสัตย์

***มุสาวาทพึงละได้..เพราะอาศัยวาจาสัตย์***
*********************************************
***มุสาวาท... อบาย ทุคติ วินิบาต นรก***
***ละมุสาวาท... สุคติ โลกสวรรค์***
**********************************
[๔๑] ก็คำที่เรากล่าวดังนี้ว่า
มุสาวาทพึงละได้ เพราะอาศัยวาจาสัตย์
เรากล่าวเพราะอาศัยอะไร?
ดูกรคฤหบดี อริยสาวกในธรรมวินัยนี้
ย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า
เราพึงกล่าวมุสา
เหตุแห่งสังโยชน์เหล่าใด
เราปฏิบัติเพื่อละ
เพื่อตัดสังโยชน์เหล่านั้น
อนึ่ง เราพึงกล่าวมุสา
แม้ตนเองพึงติเตียนตนได้
เพราะมุสาวาทเป็นปัจจัย
วิญญูชนพิจารณาแล้วพึงติเตียนได้
เพราะมุสาวาทเป็นปัจจัย
เมื่อตายไป ทุคติเป็นอันหวังได้
เพราะมุสาวาสเป็นปัจจัย
มุสาวาทนี้ นั่นแหละเป็นตัวสังโยชน์
เป็นตัวนิวรณ์
อนึ่ง อาสวะที่เป็นเหตุคับแค้น
และกระวนกระวาย
เหล่าใดพึงเกิดขึ้นเพราะมุสาวาทเป็นปัจจัย
เมื่อบุคคลเว้นจากมุสาวาทแล้ว
อาสวะที่เป็นเหตุคับแค้น
และกระวนกระวายเหล่านั้น
ย่อมไม่มี
คำที่เรากล่าวดังนี้ว่า

***มุสาพึงละได้...เพราะอาศัยวาจาสัตย์***

เรากล่าวเพราะอาศัยข้อนี้.

พระไตรปิฎก ภาษาไทย (ฉบับหลวง) เล่มที่ ๑๓
พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๕ มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์
หน้าที่ ๓๓/๕๑๘ ข้อที่ ๔๑-๔๓
***********************************
อ่านพุทธวจน เพิ่มเติมได้จาก โปรแกรม E-Tipitaka
http://etipitaka.com/read?keywords=มุสาวาท&language=thai&number=33&volume=13
***********************************
ฟังพุทธวจน บรรยายได้ที่ www.watnapp.com
อัญเชิญภาพพระสูตรโดย Maki Pijika

 — กับ Maki Pijika, ตักสิลา ล่องไพร และ ฟ้า ฟ้า