กุมภัณฑเปรต

#ผู้พิพากษาพิพากษาไม่เป็นธรรม

เปรตภูมิ

https://www.youtube.com/watch?v=8Bijnoi5Kwo

พุทธพจน



เปรตภูมิเปรียบเหมือนต้นไม้บนพื้นเป็นคลื่นลอน มีใบอ่อนและใบแก่เพียงน้อย มีเงาป้องแดดไม่มาก ไม่อาจทำความร่มเย็นให้กับผู้กำลังร้อน เหนื่อย และหิวกระหายสักเท่าใด ถ้าเดินอยู่บนทางที่จะนำตรงมาสู่ต้นไม้นี้ได้ ในที่สุดเขาก็จะพักนั่งนอนอย่างไม่เป็นสุข กับทั้งยังหิวกระหายไม่เลิก

(มหาสีหนาทสูตร)



๑) เปรตตนหนึ่ง ชื่อว่าอัฏฐิสังขลิก มีแต่ร่างกระดูก ลอยอยู่ในอากาศ ฝูงแร้ง เหยี่ยว และนกตะกรุม พากันโฉบอยู่ขวักไขว่ จิกสับโดยแรง จิกทึ้ง ยื้อแย่งตามช่องซี่โครง สะบัดเปรตนั้นไปมา เปรตนั้นได้แต่ร้องครวญครางอยู่ เขาเคยเป็นคนฆ่าโคในพระนครราชคฤห์นี่เอง ด้วยวิบากแห่งกรรมนั้น เขาหมกไหม้อยู่ในนรกช้านาน กว่าจะขึ้นมาได้อัตภาพนี้ด้วยเศษแห่งวิบากแห่งกรรมที่เหลืออยู่



๒) เปรตตนหนึ่ง ชื่อว่าสูจกโลม มีร่างเป็นชาย มีขนเป็นเข็ม ลอยอยู่เหนือพื้น เข็มเหล่านั้นของมันทิ่มเข้าไปในศีรษะแล้วออกทางปาก ทิ่มเข้าไปในปากแล้วออกทางอก ทิ่มเข้าไปในอกแล้วออกทางท้อง ทิ่มเข้าไปในท้องแล้วออกทางขาทั้งสอง ทิ่มเข้าไปในขาทั้งสองแล้วออกทางแข้งทั้งสอง ทิ่มเข้าไปในแข้งทั้งสองแล้วออกทางเท้าทั้งสอง เปรตนั้นร้องครวญครางอยู่ เขาเคยเป็นคนช่างส่อเสียดอยู่ในพระนครราชคฤห์นี้เอง



๓) เปรตตนหนึ่ง ชื่อว่ากุมภัณฑ มีร่างเป็นชาย มีอัณฑะโตเท่าหม้อ มีลูกอัณฑะใหญ่ขนาดที่เดินไปก็ต้องยกอัณฑะขึ้นพาดบ่าไป พอจะนั่งก็นั่งบนอัณฑะนั้นแหละ เขาเคยเป็นผู้พิพากษาโกงชาวบ้าน อยู่ในพระนครราชคฤห์นี้เอง



๔) เปรตตนหนึ่ง ชื่อว่าคูถนิมุคค มีร่างเป็นชาย จมอยู่ในหลุมขี้ท่วมหัว เอามือทั้งสองกอบขี้กิน เขาเคยเป็นพราหมณ์ผู้ชั่วช้าอยู่ในศาสนาพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า พราหมณ์นั้นนิมนต์พระภิกษุสงฆ์ด้วยภัตตาหารแล้ว เทขี้ลงในรางจนเต็ม แล้วได้กล่าวคำนี้ว่า ขอท่านผู้เจริญทั้งหลายจงฉันอาหารและนำไปให้พอแก่ความต้องการเถิด ด้วยวิบากแห่งกรรมนั้น เขาหมกไหม้ในนรกช้านาน กว่าจะขึ้นมาได้อัตภาพนี้ด้วยเศษแห่งวิบากแห่งกรรมที่เหลืออยู่



๕) เปรตตนหนึ่ง ชื่อว่ามังคุลิตถี มีร่างเป็นหญิง มีรูปร่างน่าเกลียด นางเคยเป็นแม่มดอยู่ในพระนครราชคฤห์นี้เอง



๖) เปรตตนหนึ่ง ชื่อว่าโอกิลินี มีร่างเป็นหญิง มีร่างกายถูกไฟลวก มีหยาดเหงื่อไหลหยด มีถ่านเพลิงโปรยจากร่าง นางเคยเป็นอัครมเหสีของพระเจ้ากาลิงคะ เป็นคนขี้หึง ได้เอากระทะเต็มด้วยถ่านเพลิงคลอกสตรีร่วมพระราชสามี



๗) เปรตตนหนึ่ง ชื่อว่าอสีสกพันธ มีศีรษะขาดลอยอยู่ในอากาศ ตาและปากของมันอยู่ที่อก เขาเคยเป็นเพชฌฆาตผู้ฆ่าโจรชื่อทามริกะอยู่ในพระนครราชคฤห์นี้เอง



๘) เปรตตนหนึ่ง ชื่อว่าภิกษุ ลอยอยู่ในอากาศ สังฆาฏิ บาตร ประคตเอว และร่างกายถูกไฟติดลุกโชน เปรตนั้นร้องครวญคราง ภิกษุเปรตนั้นเคยเป็นภิกษุผู้ลามก ในศาสนาของพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า

(จตุตถปาราชิกสิกขาบท ว่าด้วยการอวดอุตตริมนุสสธรรม)



คำให้การของเปรต



เมื่อก่อนข้าพเจ้าเป็นสมณะลามก มีวาจาชั่ว แต่สำรวมกายตามพระวินัย ด้วยการสำรวมดีในพรหมจรรย์นั้น ในอัตภาพนี้จึงได้แล้วซึ่งผิวพรรณดั่งทอง แต่เพราะกล่าววาจาส่อเสียดไว้มาก ในอัตภาพนี้จึงมีปากที่เหม็นเน่า มนุษย์ทั้งหลายหากฉลาดก็จงอย่าพูดส่อเสียด อย่าพูดมุสากันเลย แล้วจักเป็นเป็นเทพเจ้าผู้สมบูรณ์ด้วยสิ่งน่าใคร่

(ปูติมุขเปตวัตถุ)



ข้าเป็นเปรตมีช่องปากเท่ารูเข็ม ลำบากยิ่งนัก เปลือยกายซูบผอม มีความประหวั่นพรั่นพรึงสะดุ้งหวาดเสียวเหลือเกิน อีกทั้งมีการงานอันทารุณด้วย

(สานุวาสีเถรเปตวัตถุ)



สมัยยังเป็นมนุษย์ หญิงร่วมสามีของดิฉันคนหนึ่งมีครรภ์ ดิฉันคิดชั่ว ประทุษร้ายต่อเขา โดยทำให้ครรภ์ที่ตั้งมา ๒ เดือนตกไป ไหลออกมาเป็นเลือด ครั้งนั้นเหล่าญาติของหญิงร่วมสามีโกรธ พากันมาซักไซ้ไล่เลียงเอาเรื่อง และท้าให้ดิฉันสาบานหากแน่ใจว่าไม่ได้ทำ ดิฉันสาบานด้วยอาการมุสาอย่างแรงว่า ถ้าทำชั่วเช่นนั้นจริง ก็ขอให้ดิฉันต้องไปกินเนื้อบุตรเถิด มาบัดนี้ ดิฉันจึงมีกายอันเปื้อนด้วยหนองและโลหิต เวลาเช้าคลอดบุตร ๕ ตน เวลาเย็นอีก ๕ ตน แล้วกินบุตรเหล่านั้นหมด แต่แม้บุตรถึง ๑๐ ตน ก็ยังไม่อาจบรรเทาความหิวของดิฉัน หัวใจของดิฉันเร่าร้อนอยู่เป็นนิจด้วยความหิว นั่นเพราะวิบากแห่งกรรม คือ การทำให้ครรภ์ตกและการโกหกเอาตัวรอด

(ปัญจปุตตขาทิกเปตวัตถุ)



แม้ดิฉันมีรูปงาม แต่ก็เป็นอยู่ด้วยความอับอาย เพราะไม่อาจนุ่งห่มอาภรณ์ จึงไม่กล้าออกจากวิมานด้วยร่างที่เปลือยเปล่านี้ โปรดอย่าให้อาภรณ์กับกับมือเลย เพราะดิฉันจะรับไม่ได้ ไม่มีทางสำเร็จ แต่จงให้อาภรณ์นั้นเป็นทานแก่อุบาสิกาผู้เลื่อมใสในพุทธศาสนา ขอร้องให้นางครอบครองและนุ่งห่มผ้าผืนนี้ แล้วท่านจงตั้งจิตอุทิศบุญให้แก่ดิฉันเถิด

(ขลาตยเปตวัตถุ)



ดูกรเทวีผู้มีรูปร่างน่าดูน่าชม เราปรารถนาเพื่อจะอยู่บันเทิงกับท่านในสวนนันทวันของท่านนี้ เราจักต้องทำกรรมอันใด จึงเป็นเหตุให้ได้มาอยู่ร่วมกับท่าน?

(รถการีเปตวัตถุ - คำของมนุษย์ผู้เข้าใจว่านางเปรตเป็นเทพธิดา)