สัตว์ต้องเวียนว่ายเพราะไม่เห็นอริยสัจ

#สัตว์ต้องเวียนว่ายเพราะไม่เห็นอริยสัจ
ภิกษุทั้งหลาย ! 
เปรียบเหมือนท่อนไม้อันบุคคลซัดขึ้นไปสู่อากาศ 
บางคราวตกเอาโคนลง 
บางคราวตกเอาตอนกลางลง 
บางคราวตกเอาปลายลง, ข้อนี้ฉันใด ; 
-
ภิกษุทั้งหลาย ! 
สัตว์ที่มีอวิชชาเป็นเครื่องกั้น 
มีตัณหาเป็นเครื่องผูก
แล่นไปอยู่
ท่องเที่ยวไปอยู่ในสังสารวัฏ 
-
ก็ทำนองเดียวกัน 
บางคราวแล่นไปจากโลกนี้สู่โลกอื่น 
บางคราวแล่นจากโลกอื่นสู่โลกนี้. 
ข้อนั้นเพราะเหตุไรเล่า ?
-
ภิกษุทั้งหลาย ! 
ข้อนั้น เพราะความที่เขาเป็นผู้ไม่เห็นซึ่งอริยสัจทั้งสี่. 
อริยสัจสี่อย่างไรเล่า ? สี่อย่างคือ 
อริยสัจคือทุกข์ 
อริยสัจคือเหตุให้เกิดขึ้นแห่งทุกข์
อริยสัจ คือความดับไม่เหลือแห่งทุกข์ 
อริยสัจคือทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือแห่งทุกข์
-
ภิกษุทั้งหลาย ! 
เพราะเหตุนั้น ในเรื่องนี้ 
เธอพึงประกอบโยคกรรม
อันเป็นเครื่องกระทำให้รู้ว่า 
“ทุกข์ เป็นอย่างนี้, 
เหตุให้เกิดขึ้นแห่งทุกข์ เป็นอย่างนี้,
ความดับไม่เหลือแห่งทุกข์ เป็นอย่างนี้, 
ทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือแห่งทุกข์ เป็นอย่างนี้” ดังนี้
อริยสัจจากพระโอษฐ์ ภาคต้น หน้า ๙๗
(ภาษาไทย) มหาวาร. สํ. ๑๙ / ๔๓๕ / ๑๗๑๖
---